Etiket arşivi

8 Mart’ın “kadınlar günü” mü, yoksa “emekçi kadınlar günü” mü olarak” kutlanacağı, basit bir tanımlama değildir. Onun içi boş gösterilerle kutlanmasıyla, kadınların ezilmesinin gerçek nedeni olan kapitalizme karşı bir kavga çağrısı olarak kutlanması arasındaki farktır. Amerika’nın New York kentinde, 1857 yılında çoğu kadın 40 bin dokuma işçisi, ağır çalışma koşullarından dolayı greve gider. Günde 16 saate varan sürelerde çalışıp düşük …

kadinisci.org haber sitesi yazarı Ayla Önder, Emekliler Dayanışma Sendikası Eğitim Sekreteri ve yayınevimizin yazarı Nevin Berktaş ile, emekli zamları ve asgari ücretin artışına ilişkin bir röportaj yaptı. Emekçilerin büyük bir hayal kırıklığına uğradığı, yoksulluğun altında ezilen emekçi kesime ilaç olmayan bu zamların nasıl bir etki yarattığına, özellikle kamudaki kadın emekçilerin bu durumdan nasıl etkilendiğine ilişkin soruların yeraldığı bu röportaj, kadinisci.org …

1 Mayıs kutlamalarının geleneksel ritüellerinden biri de 30 Nisan günü 1 Mayıs şehitlerini anmaktır. ’77 1 Mayısı’nda katledilen 34 kişi için Kazancı Yokuşu’na karanfiller bırakarak başlayan anmalar, ardından ’89 yılında M. Akif Dalcı’nın katledildiği Şişhane’ye, 1996 Kadıköy mitinginde şehit düşen üç işçi için (Hasan Albayrak, Dursun Odabaş, Yalçın Levent) Kadıköy’e gidilerek, yapılan saygı duruşlarıyla sona erer. Bu anmalar tüm kurumların …

Kadın işçi ve emekçiler, zaten işyerlerinde birçok açıdan dezavantajlı durumdadır. Düşük ücretle çalışır, evin ve çocukların yükünü taşır, üstelik işyerlerinde tacize uğrarlar vb… Pandemiyle birlikte kadınların hem çalışma koşulları, hem de ev-çocuk yükü daha da ağırlaştı. Dahası, artan işsizlik, her zaman olduğu gibi en fazla kadın işçi ve emekçileri vurdu. DİSK-AR’ın “İşsizlik ve İstihdam Raporu”na göre pandemi döneminde kadın işgücü …

“Faşizm, yarınından emin olmayan anneyi, ev kadınlarını, işçi kadını, onların en derin duygularıyla oynayarak, insafsızca ve alayla köleleştirir. Aç gezen ailenin velinimetiymiş gibi -önüne bir parça kuru ekmek atıp- yarattığı hoşnutsuzluğu boğmaya çalışır. İşçi kadınları sanayiden uzaklaştırıp yoksul kızları taşraya göç etmeye zorlar… Kadınlara mutlu bir ev ve mutlu bir aile hayatı vaadeder, ama öteki kapitalist rejimlerden daha çok fuhuşa …

Asırlara yaslanmış bir baskı, asırlardan gelen bir ezilme ve sömürülme ile en ağır, aşağılayıcı, hiçleştirici tavırlar, sözler layık görülmüş kadına. Koca, baba ya da abi; her zaman bir erkeğin denetiminde ve emrinde yaşamış. Kocasına “bey”, “efendi” demek zorunda kalmış; adı “kaşık düşmanı”, “eksik etek”, “saçı uzun, aklı kısa” olmuş. “Sırtından sopayı, karnından sıpayı…” denmiş… Tarlada, fabrikada en ağır koşullarda çalışmış, …

Yine yollara savruldu kadınların, çocukların bedenleri… Yine göğe yükseldi çığlıklar… Bir kadın yolun kenarında haykırıyor: “Ben kime ağlayacağım, kızıma mı, gelinime mi?” Aynı aileden üç cenaze var kenarda. Bir başka aileden yine üç kadın… Bir başkasından iki beden serilmiş yatıyor kanlar içinde… Biri çocuk, 13’ü kadın, 15 beden yol kenarına uzanmışlar… Mevsimlik işçiler, bir ölüm yolundan daha dönememişler. Bu defa …

İşçi cinayetleri haberi bu defa Isparta-Yalvaç’tan geldi. Elma toplamaya giden mevsimlik tarım işçilerini taşıyan midibüs, yoldan çıktı, su tahliye kanalına devrildi. 17 işçi yaşamını yitirdi, 27 işçi ağır yaralandı. Ölenlerden birisi 15 yaşında bir çocuk; okul harçlığını çıkarmak için annesiyle birlikte çalışmaya gidiyor. 15’i kadın; evlerine ekmek parası götürmek için hergün onlarca kilometre yol gidiyorlar. Hem de 27 kişilik midibüse …